"I've never really read newspapers or magazines, as I dislike the fact that most of it goes unread and they clutter my space". Dat zijn niet mijn woorden. Ik las ze in een reactie onder een bericht over de laatste papieren aflevering van Newsweek die eind December uitkwam. Maar die woorden spraken me wel aan, omdat ik thuis net mijn volledig verclutterde werkplek van overbodig papier had ontdaan. Een stapel van meer dan een meter hoog had ik net afgevoerd naar de papiercontainer. En dat waren dan nog niet eens kranten en tijdschriften, maar knipsels, printjes en copieën van artikelen waarvan ik ooit gedacht had, dat ze interessant genoeg waren om ze nog eens echt te lezen, of er iets mee te doen voor een onderzoekje of een column. Nee dus.

'Een stapel van meer dan een meter hoog had ik net afgevoerd naar de papiercontainer'

Wat mijn vakmatige interesse wekt, blijken vooral practische en toepassingsgerichte artikelen. Maar hoe practischer en toepassingsgerichter de beschreven onderwerpen, hoe sneller die artikelen al weer achterhaald en verouderd zijn. Het is nauwelijks de moeite waard ze langer dan een paar maanden te bewaren. En zeker geen vijftien jaar, zoals ik aan de data in mijn stapel zag. Het was nu eenmaal geen wetenschap waar het over ging. En zelfs bij echte wetenschap zit veel dat maar een korte halfwaardetijd heeft en dat onze databases en repositories vercluttert.

Wat te denken van een recent bericht dat meldde dat de Way-back-machine intussen 240 miljard URL's geregistreerd heeft? Die webpagina's worden met enige regelmaat gearchiveerd. Ook daar zitten veel tijdgebonden practische berichtjes bij, met een heel korte halfwaardetijd. Moet dat echt allemaal ongeselecteerd bewaard blijven. Ook al wordt mijn werkplek daar niet fysiek door verclutterd, toch vraag ik me wel eens af wat onze nazaten ooit nog eens moeten met al die opgeslagen petabytes.

In dit verband ook nog iets over Facebook's nieuwe zoekmachine. Daarvan wordt gemeld dat hij niet het web doorzoekt, maar alleen Facebook's "graph". Een netwerk van gegevens van een miljard mensen en 240 miljard foto's, waartussen een biljoen - in het Engels trillion - verbindingen bestaan, als ik Facebook mag geloven. Of daar veel feitelijks tussen zit waarin ik als professioneel zoeker geïnteresseerd ben, betwijfel ik. Anders dan Henk van Ess, heb ik nog geen toegang, zodat mijn oordeel berust op voorbeeldvragen die ik in allerlei berichten langs zie komen - maar die zijn niet van het soort dat ik pleeg te stellen. Bovendien lijkt de beantwoordbaarheid sterk afhankelijk van de hoeveelheid privé-informatie die je zelf al op Facebook gedeeld hebt. ReadWriteWeb blog bleek nog niets opwindends aan die zoekmachine te zien en zelfs te vinden dat hij vrije gebruikers weer opsluit binnen een middelmatig en onvolledig product. Toch moet ik binnenkort maar eens kijken of de nieuw bedachte slimme filtermogelijkheden iets kunnen met alle infoclutter aan trivialiteiten die Facebook biedt.

Voor een abonnement op Informatie Professional:
bel: 020 - 627 6609

Zie ook IP Online