Informatie Professional
6 (2002) nr. 12 (december) blz. 15

Spookrijden

terug

COLUMN
vorige | volgende | nieuwste


Eric Sieverts

Het Amsterdamse Amstelstation wordt al een hele tijd verbouwd en gerenoveerd. Voor het gemak was vorige week de gewone trap naar een van de perrons plotseling afgesloten. Wel bleken aan de andere kant intussen twee splinternieuwe roltrappen te zijn verschenen. Alleen deden die het nog niet. Nu is lopen over stilstaande roltrappen een van de vervelendste dingen die ik ken, met aan begin en eind verhoogde struikelkans door die langzaam verlopende treehoogtes. Bovendien manoeuvreerde in de drukte ook nog iemand met een fiets onhandig op de schouder net voor me de trap op, terwijl de trein elk moment kon binnenkomen. En die wilde ik beslist niet missen. Gelukkig was de linker roltrap er ook nog. Flink doorstappend, maar ook een beetje in gedachten verzonken omhoog. Daardoor duurde het even voor ik merkte dat dat gezeul met de fiets op de trap naast mij, eigenlijk net zo hard opschoot als ik. Inderdaad, u begrijpt het al, de andere roltrap was alsnog in beweging gekomen. Ik had helemaal niet zo'n haast hoeven maken.

Het duurde daarna nog minstens tien treden, voor ik door had dat ik zelfs in absolute zin lang niet zo hard opschoot als op grond van mijn klimtempo te verwachten viel. Slimme lezers hadden natuurlijk meteen al begrepen dat mijn roltrap mij als spookrijder had herkend en zich ook al lang in beweging had gezet, maar dan wel de andere kant op. Een ultieme tempoversnelling bracht me toch nog boven. De paar laatste opstapjes werden me daarbij noodlottig, zodat ik al struikelend plat voorover op het liftbordes belandde, temidden van de besmuikt toekijkende meute op het perron. Deze malloot vormde een welkome afwisseling bij het wachten op hun vertraagde trein.

Steeds meer vakgenoten lijken zich net zo te voelen als ik vorige week op die roltrap. Je doet voortdurend flink je best om bij te blijven met alle informatie en nieuwe ontwikkelingen op ons vakgebied. Maar hoe hard je ook loopt, je schiet niet echt op, alsof je voortdurend tegen de stroom in moet. En als je even verslapt, ben je weer helemaal beneden aangeland.

Gelukkig zijn er leuke bladen die ons wel een beetje helpen om bij te blijven, zoals bijvoorbeeld Informatie Professional. Ook zijn er af en toe collega's die je via discussielijsten op de hoogte houden, zoals bijvoorbeeld via Nedbib-L. Daar wees collega-redacteur en collega-docent Jan Verhoeven recent op het interessante oktober-nummer van het digitale tijdschrift Information Research. Een nummer dat "intentionally provocative" bedoeld was en eens met een kritische blik naar kennismanagement keek.

De eindredacteur van het blad vond dat begrip maar een "conceptually empty buzz word". Andere auteurs zagen daarin alleen een nieuw labeltje voor het aloude informatie management, omdat je kennis niet kunt vangen, codificeren of vastleggen. Een analyse van een representatieve doorsnee van de literatuur en van web-sites van consultancy bedrijven en MBA opleidingen, leverde weinig steun op voor het idee dat er ook maar ergens iemand bezig is met iets dat je werkelijk het managen van "kennis" mag noemen. Andere auteurs hadden nog wel behoefte aan wat nader onderzoek om te bepalen of kennismanagement wellicht toch wat meer is dan een "broad-shouldered fad". Daar had ik wel even Van Dale bij nodig om bevestigd te krijgen dat een "fad" een gril of een stokpaardje is. Maar breedgeschouderd?

Dit alles sluit aardig aan bij een eveneens recente column in Computable, waarin aanbieders van software-pakketten werd aangeraden hun producten absoluut niet langer te promoten als krachtige hulpmiddelen voor "knowledge management". Dat begrip is helemaal uit. "Content management" is intussen HET nieuwe buzz word, waarmee je je producten aan de man moet brengen. Het is maar dat u ook dat vast weet.

Je mag je achteraf dus afvragen of het wel zo handig was van IDM-opleidingen om zich in hun gezamenlijke missie-notitie "Focus op kennis", zo volledig en zonder voorbehoud alleen nog maar achter het label "kennis" op te stellen. Soms is het maar beter niet te proberen tegen roltrappen in omhoog te lopen. Soms kun je je maar beter stilletjes weer naar beneden laten terugvoeren en rustig met al die andere mensen mee omhoog gaan. Alleen is het zo jammer dat je nooit te voren weet wanneer dat beter is, wanneer je met je haast alleen maar kans loopt om boven aangekomen plat op je gezicht te gaan en wanneer je door af te wachten juist de trein zult missen. Alleen bij stationsroltrappen, daar weet ik het nu wel. De trein heeft toch altijd vertraging.




© Informatie Professional (Otto Cramwinckel Uitgever, Amsterdam) en Eric Sieverts

Voor een abonnement op Informatie Professional:
bel: 020 - 627 6609

Zie ook IP Online