|
Als we kranten en weblogs mogen geloven, is recent een nieuwe versie van het web uitgekomen,
release Web 2.0.
Mogen we dan binnenkort Web 2.1 en Web 2.3-beta verwachten? Nee natuurlijk.
Het is een wat kromme metafoor waarin handige marketing-jongens en
trend-watchers
het organische geheel van het web proberen te vergelijken met een softwareapplicatie
waarvan met regelmaat een nieuwe release uitkomt.
Is er dan helemaal niets aan de hand? Zeker wel.
Al vijftien jaar is er voortdurend wat aan de hand met het web.
Zoals uiterlijk en verdere techniek van auto's de eerste twintig jaar van hun bestaan
sterker zijn veranderd dan ooit daarna, zo is dat met het web ook het geval.
En dat gaat met golven.
Een van die laatste golven zou je die van de doe-het-zelvers kunnen noemen.
Hierbij mijn doe-het-zelf-top-tien.
-
Iedereen nu zijn eigen journalist.
Het journalistieke monopolie is doorbroken door de weblogs van iedereen
die denkt wat te melden te hebben.
Nog afgezien van het punt of die gedachte juist is, prangt wel de vraag wie al die blogs uiteindelijk moet lezen,
tegen de tijd dat iedereen zijn dagboek aan internet toevertrouwt.
Ook daarvoor zijn al oplossingen.
Er zijn gespecialiseerde weblog-zoekers als
Technorati en ook
Google-blog search,
om selectief alleen dat te selecteren dat je bevalt.
En anderzijds Digg.com
als centrale plek waar iedereen zijn nieuwsberichten kan plaatsen
en waarin populariteit op zijn Googliaans de presentatievolgorde bepaalt.
Of Newsvine,
waar officieel nieuws met "amateur-nieuws" gemengd kan worden.
-
Iedereen ook zijn eigen fotograaf.
Niet alleen dat we met digitale kamera en mobieltje
makkelijker dan ooit miljoenen foto's kunnen maken.
Met websites als Flickr.com
kunnen we die ook eenvoudig publiek maken.
Zelfs reguliere kranten blijken er af en toe al dankbaar gebruik van te maken.
-
Iedereen zijn eigen bibliothecaris.
Met Furl
kun je elke op het web gevonden informatie eenvoudig opslaan en terugvindbaar maken.
Ook geen van boven opgelegde taxonomieën of thesauri om informatie te ontsluiten,
maar ieders persoonlijke tagging die ook door anderen gebruikt kan worden.
Social bookmarking of folksonomies voor het ontsluiten van al die foto's op
Flickr.com of van de berichtjes in
Digg.com en
Newsvine
of van verzamelde bookmarks op
del.icio.us.
-
Iedereen ook zijn eigen encyclopedist.
We kunnen allemaal voor Voltaire of Diderot spelen door zelf lemma's aan de
Wikipedia
toe te voegen over onderwerpen waarvan we verstand denken te
hebben - of door de fouten in andermans teksten te verbeteren.
|
|
-
Iedereen zijn eigen boek- of filmrecensent.
Boekrecensies bij Amazon
kenden we allemaal al;
bij Movies.yahoo
worden officiële filmrecensies nu ook aangevuld met recensies door willekeurig wie.
-
Iedereen zijn eigen (sociale) netwerkbouwer met systemen als
Hyves of
Orkut.
Of denk aan MySpace,
dat vooral populair is bij jongeren
om daarin hun eigen - desnoods fictieve - web-identiteit op te bouwen.
-
Iedereen ook zijn eigen veilingmeester op
e-Bay of
Marktplaats.nl.
Je blijkt daar zelfs succesvol te kunnen voorwenden je eigen kind te willen veilen.
-
Iedereen zijn eigen radio- of tv-station.
De Tsunami van vorig jaar was al de meest uitgebreid gedocumenteerde ramp ooit,
dankzij de video's van doe-het-zelvers.
Via Google-video,
Blinkx.tv,
Singingfish en
soorgelijke diensten kan iedereen zijn persoonlijke video's op het web aanbieden.
En daarnaast natuurlijk
Podcasts,
al dan niet gekoppeld aan weblogs en
RSS-feeds,
als medium om je audio en video meer actief te verspreiden.
-
Iedereen ook zijn eigen zoekmachine.
Met Rollyo
geef je de betrouwbare domeinnnamen op waartoe je je zoekacties wilt beperken.
En die eigen "searchrolls" kun je natuurlijk ook weer heel sociaal met anderen delen.
-
En bijna iedereen zijn eigen software.
Web-services en lichtgewicht mini-applicaties of
widgets
die naar je desktop of je browser komen via technieken als
AJAX
(Asynchronous JavaScript And XML).
Google-maps
werkt daarmee en biedt anderen zo de mogelijkheid daar hun eigen
geografische dienstverlening bovenop te zetten.
Ook andere interactieve diensten en zelfs web-based tekstverwerking
zijn op dit soort technieken gebaseerd.
Hoewel we zo nog wel even door hadden kunnen gaan, zal er nooit concreet iets als Web 2.0 bestaan.
Maar al deze voorbeelden getuigen wel van nieuw elan,
van een opnieuw aangezwollen golf aan nieuwe ideeën, bedrijven en technieken,
nu de ergste schrik van het barsten van de dot.com bel,
al weer ruim vier jaar geleden, is weggeëbd.
De combinatie van doe-het-zelf, personalisatie en collaboratie
- maar dan in de positieve betekenis van "samenwerking" - daar draait dit allemaal om.
In elk geval zit het web dus weer stevig in de nieuwe kleren,
zo stevig zelfs dat de meeste van de hier genoemde diensten intussen zijn overgenomen
door de grote spelers in het wereldwijde mediagebeuren,
door Yahoo of Rupert Murdoch, door Google of MSN.
En zelfs AJAX wint zo toch weer een keer.
|